خوشبختی, پروانه سپیدی است که در برابر دیدگان ما بر شاخه گلی نشسته است. به دیدن آن بسنده کنیم زیرا غالب همین که دست می بریم تا آن را بگیریم, از برابر دیدگان حسرت بار ما پروازکنان خواهد رفت.