صورتهای فلکی آسمان:

وقتی ستاره ها را نگاه کنید، نخستین چیزی که نظرتان را جلب می کند این است که برخی از آنها از برخی دیگر روشنترند. سپس متوجه می شوید که پاره ای از ستاره های روشنتر طرحهایی تشکیل میدهند که به خاطر سپردن آنها آسان است. این طرحها را صورتهای فلکی می نامند. یونانیان باستان به این صورتها نامهایی دادند و درباره شان اسطوره هایی ساختند و با نامگذاری آنها نقشه ای برای آسمان فراهم آوردند.

نقشه صورتهای فلکی نیز نشان می دهد که ستاره قطبی یا ستاره شمال در دب اصغر یا خرس کوچک قرار دارد. البته انتظار نداشته باشید که این صورتهای فلکی را به شکل موجوداتی ببینید که نامشان روی صورتها نهاده شده است.

انسان همینکه مجموعه ای از ستاره ها را به نام صورتهای فلکی باز شناخت، به کشف بزرگی دست یافت: ( گردش ستاره ها).

گرچه یک صورت فلکی را در زمانهای مختلف، و جاهای گوناگون آسمان می توان بازیافت، اما در هر حال، هرگز تغییر شکل نمی دهد، یعنی ستاره های یک صورت فلکی همه باهم حرکت می کنند.

به اعتقاد انسانهای قدیم، آسمان گردش می کرد و ستاره ها نیز که بر روی آن قرار داشتند بهمراه آن حرکت می کردند. اما در واقع، نمی شد گفت که تمام ستاره ها چنین وضعی دارند. به مرور زمان که انسانها با دقت بیشتر به آسمان نگاه کردند، دریافتند که برخی از ستاره ها در صورت فلکی واحدی باقی نمی مانند بلکه در زمانهای مختلف،در صورتهای فلکی گوناگونی ظاهر می شوند. این ستاره ها ار سیاره می خواندند.