خذ الخریطة...
ورتبها کما تشاء
فالقارات أنت
والبحار أنت
وأنا أنت...
من اسمک تبدأ جغرافیة المکان
ومن عینیک تأخذ البحار ألوانها
ومن ثغرک یولد اللیل والنهار
ومن إیقاعات صوتک
ومن شرایین یدیک
أولد أنا...
یطاردنی حبک...
کسمکة قرش لا تشبع
یطاردنی فوق الماء, وتحت الماء
یختار نقاط الضعف فی أنوثتی
ویضربنی بلا هواده
على وجهی یضربنی...
على صدری یضربنی...
على ظهری یضربنی...
على أصابعی یضربنی...
حتى یصبغ دمی
جمیع المحیطات باللون الأحمر..
الشاعره : سعاد الصباح !

نقشه را ببر و به آن نگاه کن

هر طور که میخواهی به آن نگاه کن

که قاره هایش توئی

دریاهایش توئی

و من توام...

و از نامت مکان جغرافیا شروع میشود

و از چشمانت دریاها رنگشان را می گیرند

و از بودن تو شب و روز متولد میشود

و صدای صوتت

و از شرایین دستانت

من متولد میشوم...

عشقت مرا دنبال میکند

مانند ماهی که سیر نمی شود

در روی آب و زیر آب دنبال میکند

و ضعف های زنانه م را پیدا میکند

و به من ضربه میزند

به صورتم...

به قلبم...

به کمرم...

به انگشتانم...

حتی خونم را همرنگ خودش میکند

همه ی اطراف به رنگ قرمز است...