من خوزستانی هستم.
بیش از صد سال است که نفت این سرزمین را تامین کرده ام ولی مسجد سلیمانم هنوز برق و گاز ندارد.
اقاجاری مرکز نفتی جنوب خوزستان هنوز جاده خوبی ندارد
کارون و دز و کرخه از من هستند ولی مردمم آب آشامیدنی ندارند.
خرمشهر و آبادانم فقط در هفته دفاع مقدس، عزیز میشوند.
بهبهانم پیشرفتی نکرده
اهوازم زیر خاک در حال خفه شدنه
دشتهای زیبای بختیاری ام خیلی وقت است دیگر سبز نمی شوند.
مردم من نمی توانند نفس بکشند، کمکمان کنید.
سلامتی همه جنوبیا و خوزستانیا که نفت مال اوناست عشقش مال دیگران.
سلام
لطف بفرمایید این متن را اینگونه نیز بنویسید (به عبارت دیگر)
آیا این حقه ؟که استان خوزستان تامین کننده نفت دنیا باشد و افتخارش و ثروتش را به ایران و بودجهکارکنان دولت تقدیم کند آن وقت بهبهان اش و آغاجاری اش و آبادانش و خرمشهرش و سوسنگردش و دزفولش ...
وووووو ... و... و... باشد؟
این یعنی چی؟
این نشان دهنده چی است؟
آیا ما متوجه نیستیم که با ما چه رفتارهایی می ششود؟آیا ما قادر نیستیم حرکتی کنیم؟عکس العملی داشته باشیم؟و اگر سازگاری نشان میدهیم شما اسمش را چی میگذارید؟
شما جای ما بودید چه میکردید؟سکوت ما را به حساب چه میگذارید؟
فکر نمی کنید چنین نماند؟
بترسید از روزی که صبر ما به سر رسد و تحملم مان طاق شود و دست و آستین بالا بزنیم و کاری کنیم کارستان