پرورش حسینی

 یکی از مسئولیت‌های والدین و مربیان در تربیت دینی فرزندان و دانش آموزان، تقویت محبت به خوبان و بد آمدن از دشمنان آنان است. این موضوع که در فروع دین از آن به تولی و تبری نام برده می‌شود، نقش مهمی در جهت دهی دینی به عواطف متربیان دارد و از آنان افرادی هویت یافته می‌سازد.

 پرورش حسینی

یکی از مسئولیت‌های والدین و مربیان در تربیت دینی فرزندان و دانش آموزان، تقویت محبت به خوبان و بد آمدن از دشمنان آنان است. این موضوع که در فروع دین از آن به تولی و تبری نام برده می‌شود، نقش مهمی در جهت دهی دینی به عواطف متربیان دارد و از آنان افرادی هویت یافته می‌سازد.

در قرآن کریم، به این موضوع توجه اساسی شده است. در آیه23 سوره شوری می‌خوانیم: «قُل لَّا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَى وَمَن یَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَّزِدْ لَهُ فِیهَا حُسْنًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَکُورٌ؛ [ای پیامبر] بگو به ازاى آن [رسالت] پاداشى از شما خواستار نیستم مگر دوستى در باره خویشاوندان و هر کس نیکى به جاى آورد [و طاعتى اندوزد] براى او در ثواب آن خواهیم افزود قطعا خدا آمرزنده و قدرشناس است.»
در روایتی از پیغمبر اکرم نیز آمده است: «کسی ایمان ندارد مگر آنکه مرا از خودش و اهل بیت مرا از اهل بیت خودش بیشتر دوست داشته باشد.»[1]

بر اساس این توصیه‌ها و سفارشات، لازم است درباره فرزندان، دانش آموزان و تمام کسانی که تربیت دینی را در متن کار خود قرار داده‌اند، برنامه تربیت عاطفی را در پیش بگیریم. این برنامه در نوجوانان که از هیجان بالاتری برخوردارند و زمینه جهش عاطفی در آن‌ها بیشتر است، چشمگیرتر خواهد بود.

راهکارهای پرورش حسینی
تربیت فرزندانی کربلا شور و عاشورا شعور، امید و آرزوی همه والدین و مربیان سرشت نهاد و حسین باور است. این کوتاه نوشتار بدنبال ارائه نکته‌هایی کوتاه و کاربردی است تا به تحقق این مهم یاری رساند.

می‌توان قبل از ورود به دهه محرم، با برنامه ریزی درست، از تمام دانش آموزان مدرسه خواسته شود که در صورت امکان، در روزهای دهه محرم همگی با لباس مشکی و یا با شالی مشکی به مدرسه بیایند. سیاه پوش بودن یک دست یک مدرسه، علاوه بر ارائه تصویری زیبا از عزاداری، فضای روحی نوجوانان را برای شرکت بهتر در مراسمات و ماندگاری خاطرات در این مدت زمان، بهتر می‌کند.

مربیان و معلمان می‌توانند دانش آموزان را به چند گروه پنج یا ده‌ نفره تقسیم کنند و مسئولیت اجرای برنامه عزاداری را هر روز به یک گروه واگذار کنند. از این‌رو بهتر است قبل از هرچیز، از آن‌ها خواسته شود تا فهرستی از برنامه‌های خود را به مربیان ارائه دهند و مربیان آنان را با کمک‌های فکری برای اجرای هرچه بهتر برنامه‌ یاری کنند.

مربیان لازم است در مراسمات خود، نهایت اختصار را رعایت کنند؛ زیرا ‌بی‌توجهی به این نکته مهم، موجب زدگی دانش آموزان خواهد شد.

لازم است جهت اداره کردن هر چه بهتر برنامه‌ها، از سخنرانان آزموده و توانمند، تاثیرگذار کمک گرفته شود.

نباید از ترویج و ارائه کتب پرمحتوا و مفید، ولی کوتاه در مورد امام حسین(علیه‌‌السلام) و برگزاری مسابقه از آن کتاب‌ها در ماه محرم غفلت کرد. بسیاری از معارف دین از این طریق به دانش آموزان منتقل می‌شود.

نباید اجرای مراسمات دینی به مدرسه محدود شود. لذا در حد امکان برای شرکت دانش آموزان در مراسمات مذهبی خارج از مدرسه برنامه‌ریزی شود.

بهتر است که هر روز از دهه محرم، به نام یکی از بزرگواران کربلا نام‌گذاری شود، بطوریکه محوریت سخنرانی و عزاداری درباره شخصیت آن نام معرفی شده اختصاص یابد.
می‌توان در اجرای عزاداری به شیوه‌های مختلف؛ همچون زنجیر زنی، سینه‌زنی، سخنرانی،‌ اجرای تعزیه، نوحه خوانی و‌ ... جلسه اداره شود.

می‌توان با توجه به توانمندی‌ و ظرفیت هر کدام از دانش آموزان، به آنان مسئولیتی در اجرای مراسم عزاداری داد.

لازم است که مربیان دلیل برگزاری و جزئیات مراسمات دینی و مذهبی را برای دانش آموزان توضیح دهند تا حضور آنان در این مراسمات این چنینی آگاهانه باشد.

می‌توان با استفاده از کارشناسان دینی و مذهبی علت شیوه‌های عزاداری؛ مانند سینه‌زنی، مداحی، زنجیرزنی و ... را برای دانش آموزان توضیح داد.

می‌توان تابلوی اعلاناتی در مدرسه ویژه احادیث اهل بیت(علیهم‌السلام) درباره فضیلت دوست داشتن ایشان تعبیه کرد، بطوریکه روایاتش را هر هفته تغییر داد. همچنین برای بهتر دیده شدن روایات مسابقه‌ای ترتیب داد و برایش جایزه‌ای در نظر گرفت.

پی‌نوشت:
[1]. شیخ صدوق، علل الشرایع، ص296